"Kleine moeite die groot verschil kan maken.”

“Als jonge gast van 18 waren er in mijn geboortedorp twee jongens van mijn leeftijd met hemofilie of bloederziekte. Omwille van die jongens zette een dorpsgenoot de eerste bloedinzameling in Stevoort op poten. Mijn moeder doneerde in die tijd al regelmatig bloed, dus voor mij was het vanzelfsprekend om dat ook te doen. Het feit dat het om leeftijdsgenoten ging, was nog een extra stimulans.”

Tussen werk door

Intussen is Ludo gelauwerd omdat hij maar liefst 125 bloeddonaties op de teller heeft staan. “Maar zo’n huldiging, daar doe ik het niet voor”, benadrukt hij. “Ik denk trouwens dat ik de 125 keer al voorbij ben. Ik deed dat bijvoorbeeld ook tijdens mijn legerdienst in Duitsland en toen ik in Ford Genk werkte. Als ik verhinderd was voor de bloedinzameling in Stevoort, ging ik gewoon op het werk. Even bloed geven en meteen weer terug aan het werk aan de band.

Iedereen kan in een situatie komen dat hij bloed nodig heeft. Het is zoveel beter als je kan geven, dan dat je het moet krijgen. In de periode dat ik voor de stad Hasselt werkte, kreeg je nog een dag verlof als je bloed gaf. Toen dat niet meer het geval was, haakten sommigen meteen af. Voor mij maakte dat geen verschil. Mijn motivatie was niet die dag verlof, wel mensen helpen. Ik ken mensen die er zonder donorbloed niet meer zouden zijn.”

Ruggenmergdonor

Naast bloedgever was Ludo tot de maximumleeftijd van 55 jaar ook ruggenmergdonor. “In 1977 is mijn vader op 49-jarige leeftijd gestorven aan leukemie. Jammer genoeg was ik voor hem geen geschikte ruggenmergdonor, maar het heeft me wel gestimuleerd om voor anderen ruggenmerg te doneren. Later heb ik een collega gehad die er wel doorheen geraakt is. Die positieve verhalen, daar doe je het voor.”

Jonge gezichten

Na al die jaren gaat Ludo – intussen verhuisd - nog altijd liefst naar de bloedinzamelingen in Stevoort. “Mijn vrouw is een tijdlang in Leuven in behandeling geweest. Dan ging ik daar bloedgeven in plaats van er in de wachtzaal te gaan zitten wachten. Ook op andere plaatsen ben ik al geweest. Maar in Stevoort kom ik ‘thuis’. Rode Kruis Stevoort heeft echt wel een prima werking: alles is er tiptop georganiseerd en je wordt er altijd fijn onthaald. Ze maken er ook heel wat werk van om nieuwe bloedgevers aan te trekken. Na al die jaren zie ik niet alleen de vertrouwde gezichten, maar toch ook heel wat nieuwelingen. Dat er tussen die nieuwe gezichten vaak jonge mensen zitten, dat doet me plezier!”

(*) Hemofilie of bloederziekte is een stoornis waarbij het bloed niet goed kan stollen omdat een bepaalde stollingsfactor ontbreekt.

In Hasselt zijn duizenden professionals en een veelvoud aan vrijwilligers actief in zorg en welzijn. Onze zorgverhalen vertellen over ieders bijdrage aan een gezonde en zorgzame stad. Elk verhaal is een onmisbaar deeltje van Hasselt Zorgstad. Samen zorgen we voor morgen.

Dit zorgverhaal werd geschreven door communicatiedienst Jessa Ziekenhuis (tekst: Brigitte Celis, foto’s: Kristof Hayen).