Huis Erika Thijs, een echte thuis!

Ik wou al lang vrijwilligerswerk doen en toen zag ik in de krant dat ze hier vrijwilligers zochten. Mijn vader en zus zijn overleden aan kanker, dat speelde ook wel mee denk ik”, zegt Mark. Hij werkt er ondertussen al tien jaar. Ook Lut is een gemotiveerde vrijwilliger: “Ik ging op pensioen maar ik wou toch nog iets betekenen voor de maatschappij. Vrijwilligerswerk leek me dan leuk om te doen. Erika was vroeger ook een vriendin van mij. In het begin was het moeilijk. Ik twijfelde of ik het ging aankunnen. Gelukkig krijg je een opleiding voordat je hier begint, dat gaf mij de nodige kennis en moed.”

Een huiselijke gezelligheid

Iets willen terugdoen voor de maatschappij, is de grootste drijfveer voor zowel Mark als Lut. “Het hoeft niet allemaal per se betaald te zijn. Het geeft je vooral een fijn gevoel om iets te kunnen betekenen voor de gasten”, vertellen ze.

"Of de stap voor de gasten groot is om tot hier te komen? Ik denk wel dat er een drempelvrees is”, aldus Mark. Lut voegt eraan toe: “Als de gasten één keer hier zijn geweest en de huiselijke gezelligheid ondervinden in het inloophuis, komen ze terug. We bieden hen ook altijd iets te drinken aan of een stukje taart. Daarnaast voorzien we verschillende activiteiten, voor ieder wat wils. Het verschil met pakweg een ziekenhuis is groot. Daar gaat men naar de patiënten toe. Hier kunnen ze zelf kiezen om te komen. Wanneer er hier een gast toekomt, weet je meteen dat ze nood hebben aan een gesprek.”

Activiteiten

In het inloophuis worden ook tal van activiteiten georganiseerd voor de gasten. “Het is fijn voor de gasten om eens even niet aan hun ziekte te denken. Denk maar aan de massages die hier gegeven worden, deze kunnen heel bevrijdend werken. Na die massage merken we ook dat de gast wat los komt en meer wilt vertellen. Ook het breien kan een grote afleiding zijn. We breien hier dan knuffeltjes met de gasten die we verkopen voor het goede doel.” Je kunt ook voor een les mindfulness of yoga kiezen. Daarnaast zijn er verschillende praatgroepen. Zo zijn er bijvoorbeeld specifieke praatgroepen voor mannen met prostaatkanker of voor mensen met longkanker. Maar niet alleen de patiënten zijn welkom bij Huis Erika Thijs, ook hun vrienden en familie vinden er een warm nest. Zij hebben ook af en toe nood aan een babbel, omdat zij net zo zeer elke dag te maken krijgen met de ziekte. “We zijn als vrijwilliger vooral een luisterend oor”, zegt Mark.

“Sommige gesprekken zijn zwaar",  vertelt Mark. "We krijgen ook af en toe te maken met boze gevoelens bij mensen die net te horen krijgen dat ze kanker hebben. Het is dan moeilijk voor ons om met die mensen te praten. Gelukkig zijn er ook voor ons begeleiders en psychologen beschikbaar. Bovendien kunnen we altijd even bij de andere vrijwilligers steun zoeken na een moeilijk gesprek.”

“Voordat ik begon,” zegt Lut, “had ik wel wat twijfels over of ik dat wel zou aankunnen. Ik wou niet zelf tranen in mijn ogen krijgen tijdens gesprekken met patiënten. Maar eigenlijk mag je zelf ook wel eens huilen. Er is niks mis met je medeleven tonen aan de gasten. Je mag alleen die gevoelens niet mee naar huis nemen. Dan kan je het niet meer aan op een duur.”

Een warm gevoel

En wat is nu het leukste deel aan vrijwilliger zijn? “De mensen zien opfleuren als ze hier zijn. Je merkt een groot verschil bij de gasten wanneer ze binnenkomen in het inloophuis en wanneer ze terug buiten gaan. Dat geeft ons telkens weer een warm gevoel vanbinnen.”

In Hasselt zijn duizenden professionals en een veelvoud aan vrijwilligers actief in zorg en welzijn. Onze zorgverhalen vertellen over ieders bijdrage aan een gezonde en zorgzame stad. Elk verhaal is een onmisbaar deeltje van Hasselt Zorgstad. Samen zorgen we voor morgen.

Dit zorgverhaal werd geschreven door Maude Moors, student van Hogeschool PXL.