Diabeteskindje in de klas? Als juf sta ik er niet alleen voor.

Diabetesverpleegkundige Jessa op bezoek

Voor juf Inez Vandersteen was het in het begin wel wat spannend. “Gelukkig krijgen we alle mogelijke informatie over hoe hiermee om te gaan. Een goed overleg met de ouders is natuurlijk superbelangrijk. Daarnaast is Esmiralda, één van de diabetesverpleegkundigen van het Jessa Ziekenhuis, vorig jaar verschillende keren in onze school geweest om uitleg te geven. Nu weet iedereen waar op te letten en wat te doen: de zorgjuffen, de thuisverpleegkundige die ’s middags op school komt prikken, het CLB, de turnleerkracht, de juf in de klas, de medewerkers van het secretariaat,… We kunnen ook altijd de diabetesverpleegkundige in het ziekenhuis bellen als we iets niet weten of als er iets scheelt. En we beschikken over een filmpje met instructies voor het geval we in een noodsituatie moeten prikken. Eefje is trouwens niet het enige kind met diabetes op onze school.”  

Boterhammetjes

Ook de samenwerking met de ouders – die uiteraard een cruciale rol in het geheel vervullen - verloopt optimaal. “Zij zorgen er bijvoorbeeld altijd voor dat de sensor van de insulinepomp tijdig vervangen is. En de mama van Eefje steekt iedere dag een briefje in de brooddoos hoeveel grammen koolhydraten de boterhammetjes bevatten. Zo weten wij hoeveel insuline we via het pompje moeten toedienen. Eefje heeft ook altijd cola, een koekje en druivensuiker mee van thuis voor het geval haar suikerspiegel te laag is. En als we toch eens niet goed raad weten, kunnen we de papa altijd contacteren.”

Signalen herkennen

Het feit dat Inez er niet alleen voorstaat, vindt ze geruststellend. “In het begin checkte ik om de haverklap de waarden op het pompje. Na een tijdje word je daar rustiger in al houd ik Eefje natuurlijk altijd wel goed in het oog. Wat zweten of bleekjes zien, trager reageren of een wat minder goede motoriek; het zijn signalen waar je steeds alert voor bent. En Eefje zelf geeft ook al eens aan: ‘mijn pompje doet gek’. Soms is dat gewoon bij het stoppen of opnieuw starten van insulinetoediening, maar we checken het altijd goed.”

Vrolijke meid

Sinds de behandeling van Eefje op punt staat, is ze volgens juf Inez een veel vrolijker kind. “Vorig jaar weende ze vaak omdat ze zich slecht voelde. Intussen hebben we haar helemaal zien openbloeien! Ze doet ook gewoon mee met sport op school, al houdt de turnleerkracht haar natuurlijk steeds in het oog omdat haar waarden tijdens het sporten erg zakken. De eetmomenten in de klas zijn voor Eefje ideaal: om 10u, 12u en 14u. ’s Avonds in de opvang mag ze alleen komkommer eten. Dat kan zonder toediening van insuline. Maar Eefje maakt daar allemaal geen probleem van, ook niet als ze niet mee kan snoepen van traktaties bij verjaardagen. Ze weet: als ik dit eet, word ik ziek. Ze gaat er echt heel goed mee om.”

(*) Eefje is een fictieve naam

In Hasselt zijn duizenden professionals en een veelvoud aan vrijwilligers actief in zorg en welzijn. Onze zorgverhalen vertellen over ieders bijdrage aan een gezonde en zorgzame stad. Elk verhaal is een onmisbaar deeltje van Hasselt Zorgstad. Samen zorgen we voor morgen.

Dit zorgverhaal werd geschreven door communicatiedienst Jessa Ziekenhuis (tekst: Brigitte Celis, foto’s: Kristof Hayen).