Ademruimte om te rouwen
Toen Stiens opa vorig jaar stierf, had ze het daar erg moeilijk mee. Carine - een collega van Stiens mama die zich eveneens als vrijwilliger inzet voor Missing You - vertelde hen over Missing You en enkele weken later trok Stien richting Huis Erika Thijs om er een praatgroepje te vervoegen. “Er waren nog zes andere kinderen daar, die net als ik iemand verloren hadden van wie ze erg veel hielden. Eerst gingen we in een kring zitten en staken we een kaarsje aan voor alle overledenen. Daarbij stonden we - samen met het knuffelschaap Vlammetje - stil over hoe we ons voelden en wie wilde vertelde daar wat meer over”, blikt Stien terug. “Soms sluit een kindje Vlammetje ook gewoon in zijn armen, zonder er iets bij te vertellen. Bij Vlammetje voelen we ons veilig.”
Spontaniteit
De stemming en noden van een kind zijn soms veranderlijker dan het weer in de lente. “Daarom dat we tijdens ons samenkomsten altijd een mooie mix van activiteiten voorzien”, licht Ann Bonneux van Missing You toe. “Zo lezen we een thematisch verhaaltje voor, waaraan we vervolgens een knutselactiviteit koppelen. Tussendoor trekken we onze wandelschoenen aan en halen we een frisse neus. We maken ook tijd voor een spelletje en voorzien een korte meditatieoefening. Die mix is ook belangrijk omdat kinderen niet op commando praten over hun verdriet of over wat hen dwarszit. Het is iets dat spontaan naar bovenkomt tijdens het spelen.”
Mooie herinneringen
Stien en haar mama zijn alvast laaiend enthousiast over Missing You. “Op school is praten over mijn overleden opa niet zo makkelijk. Iedereen is dan meteen erg bedrukt of verdrietig. Kinderen die nog niemand verloren hebben, begrijpen het ook allemaal niet zo goed. Maar bovenal: bij Missing You mag ik op een heel fijne manier terugdenken aan mijn opa. Ik haal ook veel positieve energie uit de knutselwerkjes die we maken. Bij Kerst vulde ik bijvoorbeeld een doorzichtige kerstbal met boodschappen die ik graag nog met opa wil delen. Ik heb er ook superveel hartjes op geplakt, want ik hou nog steeds van hem. We knutselden ook eens een doosje waarin we allerlei opdrachten, vragen en herinneringen steken. Zaken als ‘Wat was opa’s lievelingskleur?’ of ‘Zing een liedje voor hem.’ Gisteren heb ik nog extra kaartjes gemaakt en bij in het doosje gestopt.”
“Ik herinner me de eerste keer dat ik Stien ging ophalen bij Missing You: mijn meisje was zo vrolijk!”, aldus mama Katrien. “Missing You is voor haar en de andere kinderen een rustpunt. Ook één, twee of meer jaren na het verlies.”
Meer info over Missing You vzw via https://www.missingyou.be/
In Hasselt zijn duizenden professionals en een veelvoud aan vrijwilligers actief in zorg en welzijn. Onze zorgverhalen vertellen over ieders bijdrage aan een gezonde en zorgzame stad. Elk verhaal is een onmisbaar deeltje van Hasselt Zorgstad. Samen zorgen we voor morgen.
Dit zorgverhaal werd geschreven door Ingrid Nenczl